استاد عبدالرّحمن پیرانی، «دبیرکلّ جماعت» در نشست اخیر شورای مرکزی که‌ در ۲۷ فروردین‌ماه در دفتر مرکزی برگزار شد، به ضروت تجدید و نوسازی و انواع و ابعاد آن پرداخت.

متن بیانات استاد پیرانی به‌ شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله والصلاة والسلام علی رسول‌الله وعلی آله وصحبه ومن والاه
اللهم إنّا نسألکَ عِلمَ الخائفینَ لک و خوفَ العالِمینَ بِکَ و یقینَ المُتوکّلینَ علیک و تَوَکُّلَ المُؤمنین بِکَ و إنابةَ المُخبتین إلیک و إخباتَ المُنیبینَ إلیکَ و شُکرَ الصّابرینَ لَکَ، وَ صَبرَ الشّاکرینَ لکَ و نجاةَ الأحبّاءَ المَرزوقینَ عندکَ.
ضمن عرض خیر مقدم و آرزوی موفقیت بیش از پیش برای شما بزرگواران و سایر برادران و خواهران ایمانی، به ویژه در سال جدید.
تجدید و نوسازی دائماً امری مفید و بلکه ضروری است. تجدید، لب رسالت انسان است؛ حیات‌آفرین است؛ تجدید می‌تواند شامل محاسبه‌ی نفس، بررسی گذشته و استدراک مافات باشد. تجدید، وسیله‌ی استمرار حیات معنوی قلب است و می‌تواند زمینه‌ساز سپری شدن ادامه زندگی همراه با پویایی باشد. تنظیم مجدد حیات و زدودن عیوب و آفت‌ها، پیراستن درون از بخل، حسادت و جاه‌طلبی میتوانند از بركات تجدید باشند.
تجدید در ابعاد مختلف حیات می‌تواند موضوعیت و اهمیت داشته باشد: تجدید ایمانی، تجدید اخلاقی، تجدید در زمینه‌ی پرداختن به امر دعوت و اهتمام لازم به آن.
بدون تردید تجدید ایمان در قله‌ی انواع تجدیدها قرار دارد و مهمترین و ضروری‌ترین انواع تجدید است. تقویت و بازخوانی ارتباط با خداوند و بازگشت مجدد به میدان خضوع و خشوع و اخلاص و تقوا و آشتی با خداوند، زیرا «الصلحُ مَعَ اللهِ رأسُ کُلِّ حِکمَةٍ»، صلح با خداوند بزرگ در رأس همه حکمت‌ها قرار دارد. قرار گرفتن در صف ساجدین راکعین وصفی است كه خداوند درباره پیامبر-صلی‌الله‌علیه‌وسلم- به كار می‌برد: «وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ»(شعراء:217-220) استغفار نخستین گام در مسیر تجدید ایمان است: «وَ بِالأسحارِ هُم یَستَغفِرونَ»(الذاریات:18) انابت و بازگشت به خویشتن و عزم جدی بر ترک گناه و صدق با خدا و خود و شکیبایی در ایجاد تغییر و استقرار بر ایمان و احسان از نتایج فرخنده‌ی تجدید ایمان است.
از بزرگان دعای پرمعنایی نقل شده است که: «اللهمَّ أعِنِّی حَتّی أخرُجَ مِنَ الثَّلجِ لَهَباً و مِنَ الیأسِ أمَلاً و مِنَ الظُّلمَةِ نُوراً و هَب لی القدرةَ عَلَی تَحویلِ کُلِ مَعنی شاردٍ إلی فِکرٍ أصیل»
خداوندا مرا یاری ده تا از برف، شعله‌ی آتش و از یأسف امید و از تاریکی، نور را بیرون آورم و به من قدرتی عنایت فرما تا هر مفهوم و خیال سرگردانی را به فکر و اندیشه‌ای اصیل تبدیل نمایم.
تحریک تفکر در حیات و زندگی و تجدید ایمان اندیشه‌ای قرآنی است و با عقیده‌ی توحیدی سازگار است. آنچه بر ما واجب است، درک درست اولویت‌های حیات مؤمنانه فردی و جمعی بر اساس موازین شرعی و قوانین و سنت‌های الهی است؛ تا بتوانیم جزء ظاهر و آشکار حیات را به مشیت الهی بنا نهیم و سپس بر اساس ایمان و عقیده توحیدی بخش پنهانی و یا غیبی زندگی را بر اساس قدر الهی بپذیریم. مهم اقدامی جدی از جانب ما برای درمان عیوب نفس و اشتباه در ادامه راه نادرست است.
زاهدان گفته‌اند: «مَن نَجَمَت طَوارِقُ نفسِهِ، أفَلَت شَوارِقُ أُنسِهِ» یعنی هرکس مصیبت‌ها و معایب نفسش آشکار شود تابناکی و اشراق اُنس با خداوند در او رو به افول و غروب می‌نهد.
پیداست كه در گام های بعدی، تخلق به اخلاق نیكو و التزام به عبادات و موازین شرعی تكامل بخش تجدید ایمان خواهد بود. نماز به مثابه مهمترین وسیله برای دوام مراقبت مثبت بر نفس در طول شبانه‌روز و تلاوت مدبرانه در قرآن و تفکر در اسمای حُسنای خداوند جهت تعمیق فهم قرآن و تطبیق بر خود و تخلق به آنها نمونه‌های قابل ذكر پر اهمیتی در این زمینه به شمار می‌روند.
بی تردید همچنان كه تجدید ایمان مطلوب و لازم است، تجدید اخلاق نیز مطلوب و ستودنی است. مجاهدت با نفس و تغییر مألوف‌ها و عادت‌های نادرست و غیر متجانس با شأن و جایگاه انسان مؤمن و سالک طریق دین. آنچنان كه امام ذهبی در مورد امام محمد غزالی-رحمهما الله تعالى- می‌فرماید:
«تغیر خلقه إلی الأفضل و الأحسن بعد المغالبة و المجاهدة... عظُمَ جاه الرجل و ازدادت حشمته، بحیث إنه فی دست امیر و فی رتبة رئیس کبیر، فأداه نظره فی العلوم و ممارسته لأفانین الزهدیات إلی رفض الرئاسه و الإنابة إلی الخلود و التأله و الإخلاص و اصلاح النفس، فحج من وقته و زار بیت المقدس و أقام مدة و ألف کتابه: «الاحیاء، و راض نفسه و جاهدها و طرد شیطان الرعونة و لبس زیّ الأتقیاء ثم بعد السنوات سار إلی وطنه لازماً لسننه حافظاً لوقته، مکبّاً علی العلم»
تجدید دعوی نیز، به معنای تجدید قوا در مسیر دعوت إلی الله به ویژه برای کسانی که توانایی دارند اما قصور می‌ورزند و کوتاهی می‌کنند، از اهمیت حیاتی برخوردار است. بذل وقت و جهد در راه دعوت دینی از نشانه‌های بارز دلسوزی برای دین و بندگان خدا است. احترام به مخاطبان پیام دعوت، احترام به انسانیت و مقدمه ضروری تلاش برای سعادت دیگران است. طبیعی است که دعوت و یا مشارکت در امر حرکت اسلامی نیازمند آمادگی ایمانی، اخلاقی و علمی است. «وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّن دَعَا إِلَى اللَّـهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ»[فصلت:33] به هیچ عنوان شایسته نیست انسان مسلمانی که می‌تواند سطح فرهنگ و توانایی علمی و فرهنگی خود را ارتقا بخشد، به این امر مهم و حیاتی نپردازد و به قلیلی از آن اکتفا کند.
اکنون ما از هر زمان دیگر به آبادانی عواطف و تجدید ایمان و اصلاح اخلاق و نور علم و فرهنگ نیاز داریم، امید است خداوند سبحان ما را در نوسازی مستمر ایمانی و اخلاقی و دعوی و فرهنگی آن گونه که شایسته است موفق فرماید. و ما ذالک علی الله بعزیز